朝代:明代
作者： 李东阳
全文:
诗坛森严升复楯，白战雄心气难忍。西邻有客兴亦酣，睥睨重围目双眕。
居然地隔如秦越，或者神交同白稹。故知宫角本谐声，复恐圆方不相准。
向来蹇钝费鞭策，已分驽骀谢騋牝。灰馀万念偶一生，腐木经秋发孤菌。
诸君才力各强健，东飞俊鹘西飞隼。拟随磅礴共盘旋，弱羽真愁向空陨。
霜天闭门坐不出，背拥寒炉曲成蚓。强呼冻墨吟小诗，力困冰毫如荷盾。
枯肠夜渴吻亦乾，绠短瓶空谁为引。回首不如年少时，满堂坐客誇聪敏。
韩公道德日已负，后山精力空应尽。逢场作戏亦偶然，不觉诗成为韵窘。
文章同时不易得，三杰古称吴富尹。君今并是湖南英，乡邑吾犹限封畛。
闲官未免铅椠累，户外催逋时接轸。长歌终曲谁使子，歌罢独吟还自哂。
拼音:
shī tán sēn yán shēng fù dùn, bái zhàn xióng xīn qì nán rěn. xī lín yǒu kè xìng yì hān, pì nì chóng wéi mù shuāng zhěn. jū rán dì gé rú qín yuè, huò zhě shén jiāo tóng bái zhěn. gù zhī gōng jiǎo běn xié shēng, fù kǒng yuán fāng bù xiāng zhǔn. xiàng lái jiǎn dùn fèi biān cè, yǐ fēn nú dài xiè lái pìn. huī yú wàn niàn ǒu yī shēng, fǔ mù jīng qiū fā gū jūn. zhū jūn cái lì gè qiáng jiàn, dōng fēi jùn gǔ xī fēi sǔn. nǐ suí páng bó gòng pán xuán, ruò yǔ zhēn chóu xiàng kōng yǔn. shuāng tiān bì mén zuò bù chū, bèi yōng hán lú qū chéng yǐn. qiáng hū dòng mò yín xiǎo shī, lì kùn bīng háo rú hé dùn. kū cháng yè kě wěn yì gān, gěng duǎn píng kōng shuí wèi yǐn. huí shǒu bù rú nián shào shí, mǎn táng zuò kè kuā cōng mǐn. hán gōng dào dé rì yǐ fù, hòu shān jīng lì kōng yīng jǐn. féng chǎng zuò xì yì ǒu rán, bù jué shī chéng wéi yùn jiǒng. wén zhāng tóng shí bù yì dé, sān jié gǔ chēng wú fù yǐn. jūn jīn bìng shì hú nán yīng, xiāng yì wú yóu xiàn fēng zhěn. xián guān wèi miǎn qiān qiàn lèi, hù wài cuī bū shí jiē zhěn. cháng gē zhōng qū shuí shǐ zi, gē bà dú yín hái zì shěn.