《临川吴氏慈节堂》
朝代:明代
作者： 杨士奇
全文:
结发被衿帨，来为君子嫔。行年始三八，空遗未亡身。
玉台寂寞掩明镜，罗帷惨澹栖暗尘。膝下两男儿，提携心独苦。
寒窗雪夜课诗书，虚牖霜晨把机杼。临阶双桂同本根，春风并秀凌青云。
煌煌珠翟明鹤发，寿酒日进慈颜醺。嫁时白玉镜，团团光皎洁。
百年高堂乐未央，长看清辉似明月。
拼音:
jié fà bèi jīn shuì, lái wèi jūn zǐ pín. xíng nián shǐ sān bā, kōng yí wèi wáng shēn. yù tái jì mò yǎn míng jìng, luó wéi cǎn dàn qī àn chén. xī xià liǎng nán ér, tí xié xīn dú kǔ. hán chuāng xuě yè kè shī shū, xū yǒu shuāng chén bǎ jī zhù. lín jiē shuāng guì tóng běn gēn, chūn fēng bìng xiù líng qīng yún. huáng huáng zhū dí míng hè fà, shòu jiǔ rì jìn cí yán xūn. jià shí bái yù jìng, tuán tuán guāng jiǎo jié. bǎi nián gāo táng lè wèi yāng, zhǎng kàn qīng huī shì míng yuè.