《满江红·雪压山颓》
朝代:宋代
作者： 吕胜己
全文:
雪压山颓，谁撒下、琼花玉蕊。寒气凛、沈沈天籁，望迷千里。群雀耐寒枯树顶，扁舟独钓平沙觜。把江南、图画展开看，都难比。台榭远、登临喜。楼阁上，歌声起。赏时光，居士独怜愁底。安得四方寒畯彦，归吾广厦千间里。但今生、此愿得从心，心休矣。
拼音:
xuě yā shān tuí, shuí sā xià qióng huā yù ruǐ. hán qì lǐn shěn shěn tiān lài, wàng mí qiān lǐ. qún què nài hán kū shù dǐng, piān zhōu dú diào píng shā zī. bǎ jiāng nán tú huà zhǎn kāi kàn, dōu nán bǐ. tái xiè yuǎn dēng lín xǐ. lóu gé shàng, gē shēng qǐ. shǎng shí guāng, jū shì dú lián chóu dǐ. ān dé sì fāng hán jùn yàn, guī wú guǎng shà qiān jiān lǐ. dàn jīn shēng cǐ yuàn dé cóng xīn, xīn xiū yǐ.