《璚台曲》
朝代:元代
作者： 杨维桢
全文:
璚台之山三万八千丈，上有琼台十二高崚嶒。草有三秀之英可药疾，树有千岁之崚能长生。
神人白面长眉青，玉笙吹春双凤鸣。晓然见我惊呼名，授我以灵虚之簧和飞琼。
约我一双玉杵臼，重见西态盈。刚风吹堕白雪精，一念老作河姑星。
赤城老人在何处，何以遗我九节藤，拄到璚台十二层。
拼音:
qióng tái zhī shān sān wàn bā qiān zhàng, shàng yǒu qióng tái shí èr gāo léng céng. cǎo yǒu sān xiù zhī yīng kě yào jí, shù yǒu qiān suì zhī léng néng cháng shēng. shén rén bái miàn cháng méi qīng, yù shēng chuī chūn shuāng fèng míng. xiǎo rán jiàn wǒ jīng hū míng, shòu wǒ yǐ líng xū zhī huáng hé fēi qióng. yuē wǒ yī shuāng yù chǔ jiù, zhòng jiàn xī tài yíng. gāng fēng chuī duò bái xuě jīng, yī niàn lǎo zuò hé gū xīng. chì chéng lǎo rén zài hé chǔ, hé yǐ yí wǒ jiǔ jié téng, zhǔ dào qióng tái shí èr céng.