朝代:清代
作者： 周金然
全文:
已辞潭柘山，更问他山路。山僧知我僻好奇，导入山中险绝处。
阴壑霾云虎豹愁，披榛觅径如有求。侧身牵攀不可上，上者股栗神惝恍。
一峰历尽喘未苏，前峰又复催忧虞。我生筋力能几多，诸艰历试胡为乎？
樵子寻常不肯至，矧乃倦客冥搜强好事。磴危路滑将恐坠，徒侣微闻杂嗟喟。
忽来片岫平如掌，相呼藉草狂歌赏。斯时四望觉身高，下视群山离立皆儿曹。
白云冉冉腾山坳，便欲乘向阊阖随逍遥。恨不携将惊人句，搔首问天天亦怖。
却望居庸鸟道回，茫茫绝塞风烟开。燕昭遗烈安在哉，渔阳豪侠多蒿莱。
古今代谢复何有，惟有兹山突兀无衰朽。呼取驴背酒一瓢，酹我山神劝我友，长笛一声出林薮。
蛮讴翻入龟兹部，兴发一齐开笑口。须臾雨过卷衣凉，薄醉都忘山路长。
前于后禺满空谷，山下人疑啸凤凰。
拼音:
yǐ cí tán zhè shān, gèng wèn tā shān lù. shān sēng zhī wǒ pì hào qí, dǎo rù shān zhōng xiǎn jué chù. yīn hè mái yún hǔ bào chóu, pī zhēn mì jìng rú yǒu qiú. cè shēn qiān pān bù kě shàng, shàng zhě gǔ lì shén chǎng huǎng. yī fēng lì jìn chuǎn wèi sū, qián fēng yòu fù cuī yōu yú. wǒ shēng jīn lì néng jǐ duō, zhū jiān lì shì hú wéi hū? qiáo zǐ xún cháng bù kěn zhì, shěn nǎi juàn kè míng sōu qiáng hǎo shì. dèng wēi lù huá jiāng kǒng zhuì, tú lǚ wēi wén zá jiē kuì. hū lái piàn xiù píng rú zhǎng, xiāng hū jí cǎo kuáng gē shǎng. sī shí sì wàng jué shēn gāo, xià shì qún shān lí lì jiē ér cáo. bái yún rǎn rǎn téng shān ào, biàn yù chéng xiàng chāng hé suí xiāo yáo. hèn bù xié jiāng jīng rén jù, sāo shǒu wèn tiān tiān yì bù. què wàng jū yōng niǎo dào huí, máng máng jué sāi fēng yān kāi. yàn zhāo yí liè ān zài zāi, yú yáng háo xiá duō hāo lái. gǔ jīn dài xiè fù hé yǒu, wéi yǒu zī shān tū wù wú shuāi xiǔ. hū qǔ lǘ bèi jiǔ yī piáo, lèi wǒ shān shén quàn wǒ yǒu, cháng dí yī shēng chū lín sǒu. mán ōu fān rù qiū cí bù, xīng fā yī qí kāi xiào kǒu. xū yú yǔ guò juǎn yī liáng, báo zuì dōu wàng shān lù cháng. qián yú hòu yú mǎn kōng gǔ, shān xià rén yí xiào fèng huáng.